Går inn i det nye året med stor mage, håpet er at eg slepp å gå så veldig langt inn i 2007, begynne å få ein fornemmelse av å sprekke. Samtidig kjenne eg ein angst av at eg skal få eit lite menneske i armane som eg har ansvar for. Synst av og til eg ikkje klare å ta vare på meg sjølv, og no er det opp til meg om dette menneske får i seg mat, er varm og tørr og har det bra på alle måtar i livet. Skummelt ja, men kanskje er det det eg treng for å få orden på livet mitt og endelig sparke meg sjølv til å begynne på skule igjen, kanskje kan eg bli litt strukturert. Håpet er der og berre tida kan vise.

Det er snart nyttår og masse nytt, gamalt og spanande skal skje...Drøymer om eit godt år for alle kjente og kjære..

GODT NYTTÅR!!!

Og plutselig var jula og familiekosen over- sit no heilt aleine i min ringe bolig i berge, ikkje akkurat sånn ein ser for seg 3. juledag. Ferdigpizza- TRIST! Men sånn er det når ein er gravid, travelt oppteken med kontrollar i hytt og pine. Jammen finn dei på nåke nytt kvar gang, som skal sjekkast nøye og følgast med på.
Knøttet har vokst som berre det i jula, på 14 dagar har han vokst 700 gr. Ikkje verst. Julemat og pappamedisin gjer susen veit. Fortset veksten i same tempoet no kan det jo bli ein diger krabat. Jaja, det spørst jo kor lenge han blir der inne, i si trygge hole. Det minkar på fostervatn, så då er det ny kontroll rett etter nyttårsafta. Ser ikkje lenger bortifrå at han kan komme før forventa. Velkommen skal han vere!

Sit å tenkjer tilbake på jula, som var ei fantastisk tid med familie og god mat. Masse god mat. Rart kor eg saknar maten her eg sit stranda i Bergen, eg so fekk so nok når eg var heime. Håpe det blir ein tur tilbake etter siste legebesøk i 2006 for ei rolig feiring av nyttår. Alt anna enn Bergen fristar. Vil ikkje at kosen skal vere over, ikkje enda.

Fin og morosam familie + god mat + nyttige og perfekte gåvar = PERFEKT julefeiring!!!

No er eg sjukemeldt fram til eg skal ut i permisjon, så då er det berre å ta jul.
Men kvar er roa? Eg er urolig i kroppen. Er ferdig med gåvane, eller er eg ikkje det? Må visst dobbeltsjekke det, trur eg.
Eg må vaske, men klare ikkje å starte.
Skulle ha måla ein vegg- so eg får lufta ut mens vi er vekke og et pinnekjøt.
Klesvasken står klar til å hengast opp, men må først brette det tørre, so eg får plass til det våte.

Nei, det er vel berre å sette i gang...Men må først ete litt twist...DET ER GODT MED JUL:D

God jul til alle gode mennesker der ute!!!

Nyt denne lille smakebiten av julafta. Kjenner lukta av pinnekjøtt...

I kveld går turen til sogn, med buss faktisk. Sånn er det når Martin skal hente ei gammal skranglekasse og eg ikkje vil køyre over fjellet i tilfelle snø. Likar å ha det behageleg- derfor dreg eg med meg mannen på buss. Lite populært!

Grunnen til at eg skal innover er at eg er ein av dei heldige som er invitert til det berømte julehuset på Austreim. For ei æra! Gler meg til å sjå kva Monica har stelt i stand i år, har høyrt om planane hennar i laaange tider, så forventningane er skyhøge! Eg er til og med lova rå potet om suget skal finne på å kome. Det skal bli so kjekt å komme seg ut herfra ei helg og berre vere sosial og kose meg. Uff, tenk om eg ikkje tåler å vere ute blandt folk..jaja, då får eg sikkert sitte på eit eige rom å lage julekort. Monica ordnar alt!

God helg til alle! Eg skal kose ræva av meg. Monica, here I come!

Enda ein sær ting...Kvart år når eg et min første mandarin tek eg meg sjølv i å telle alle mandarinbåtane før eg kan ete dei. Skjønne ikkje kor det kjem fra. Før holdt eg alltid oversikt over kor mange båtar det pleide å vere. No tel eg berre, huskar ikkje antalet, men MÅ telle før eg hiv innpå.
Det kan ikkje vere ei tvangshandling, for om eg skulle gløyme det er det inga krise, eg tenker ikkje at no kjem det til å skje nåke gale, men pyttsann. Det heng nok meir saman med at eg er tyr og dermed sterkt oppteken av tradisjonar, alt bør vere som det alltid har vore- Ikkje forandre på noko! Derfor blir det til at eg tel kvar ein mandarinbåt, kvart år. Aldri ein mandarin uten å vite antal båtar eg et nei.

Ja, eg et rå potet. Ja, eg er gravid, men kan ikkje akkurat sei det kan skyldast det. Har stort sett alltid hatt denne sære greia, men må innrømme at eg ikkje har vert avhengig på fleire år no, og så dukka det plutselig opp igjen. Håpe det går over, det er faktisk ganske slitsomt, i allefall om eg er ein stad der det ikkje er mulig å få tak i ei RÅ POTET. Det er som ein avhengigheit, får eit sug etter det- og då MÅ eg berre ha det. Kan eg ikkje få det, renn det av kjeften og suget blir berre verre og verre. Kan hende eg gløymer det eller eg kan ete ein haug med snop, berre for å prøve å gløyme.

Uff, eg er ute på skråplanet igjen, eg som var så stolt av å komme meg ut av potetHELVETET.

Tenk at eg til og med har fått navn etter poteta, Kotti Potti, som Edin var så snill å døype meg i 10. klasse, etter at Monica hadde sladra på meg og mine mørke sider. Gløymer aldri då han snudde seg og ropte ut i heile klasserommet: "Hei, Kotti! Ete du rå potet...Kotti Potti" Etterfulgt av rå latter frå både han og Monica. Etter det var eg berre Kotti Potti. Eg kan faktisk oppleve den dag i dag å møte folk der heime (som eg egentlig ikkje har kontakt med) som seir "Hei Kotti Potti, korleis går det?". Ikkje kan dei historia bak navnet, men dei kan navnet. Og no kan de med all rett begynne å kalle meg det igjen, eg må tilstå: Eg er avhengig av ei eller to råe poteter om dagen, MINST!

Var hos legen igjen i går og ingen protein i sikte. Hadde berre høgt blodtrykk no, kjedelig. So no er eg sjukemeldt til den 20. desember og skal gjere så lite som mogleg og helst ligge masse. Men kven skal kjøpe julegavane då? Og kven skal ordne ting her heime? Merkelig kor masse energi ein kan få av å få beskjeden: "Ta det med ro!" I dag har eg vaska to maskiner med klede, vaska litt opp, vaska litt bad og laga ein pai. Eg har gjort det sakte altså, lagt meg nedpå litt innimellom og prøvd så godt eg kan. Men hjelpes meg, skal eg ligge i to veker, og enda verre kanskje heilt til termin?! Mamma seier ja, så eg håper ikkje ho les dette innlegget..(har fått i meg saft av ein halv sitron altso, so nåke bra har eg gjort;))

I allefall så er eg heime heile tida no, og det er berre å stikke utom ein tur!! Gje meg berre ikkje sjokk, hødt blodtrykk må de hugse..he he.

Eg seier berre: "USJ, kva har skjedd med Hollywood??!"

No er det den 4. desember, berre tjue dagar til jul. Eg som låg så godt an med julegavehandel. No veit eg ikkje korti eg får shoppa resten. Ligg her i senga og skal ta det med ro, har kanskje svangerskapsforgiftning. USJ! Skal til lege i måro og då får eg vite. Håpe det var eit eingangstilfelle med protein i urin og høgt blodtrykk. Vil ikkje ha det, vil ikkje. Ikkje har eg tid heller, må jo gjere meg klar til jul og til beibien kjem.
No ser eg berre for meg eit mareritt, der eg må ligge på sjukehuset i jula og at der kjem ein beibi snarare enn tenkt. Nei, fysj, vil ikkje tenke på det.
I morgon skal eg til lege- og då SKAL eg få vite at eg er FRISK som ein fisk, og at eg kan shoppe så masse eg vil for dei tre kronene som ligg i jakkelomma mi. (Mange stygge tankar og ord til lånekassa som tar ALLE julegavapengane mine og sug dei til seg, som om det skulle vere fortjent. Møkkafolk!)

Ellers går det fint og eg har nettopp nytt eit stooort glas meg banan/pistasjis/milkshake. NAM.