Mamma Mun er aleine.

Ei heil veke skal eg vere aleine, godt å kun tenke på seg sjølv ja, men ei heil veke?! Leiligheita er tom og eg veit ikkje om eg likar det i lengda. Ingen smelling med dører, ingen leiking på golvet, ingen masing, ingen kosar, ingen lyd i det heile (utenom musikken eg MÅ ha på, berre for å ikkje føle meg heilt isolert).

I år skulle eg går frå skulen 5. juni med ei ferdig utdanning i ryggsekken og ferie heilt til august. For ei glede å skulle sose rundt, bestemme sjølv, og vere med dei eg diggar mest av alt; Tobias og Tuva! Men så kom nedturen (eg veit, ikkje verdens undergang, men min sommar sin undergang), lærarane var i streik!
Plutselig slutta dei å streike, eg veit ikkje kor mykje dei fekk i auka lønn, noko eg burde vite sidan dette også gjeld meg, men eg drite i det. Barnslig som eg er så surnar eg og nokre må få det, så no er eg sur på lærarane! (Eg blir nok glad når eg får lønn og lønna er pittelitt høgare). I alle fall, no skal eksamen takast den 21. og 22. juni. Praktisk del skal gjennomførast 21. og MUNTLIG, ja for dei valgte å skippe skrifteleg heimeeksamen til fordel for MUNTLIG! Kan det bli verre? Eg stammar berre eg tenker på det!
Ok, så prøver eg å vere litt vaksen (er jo tross alt mor og alt), bit tenna sammen og skal gjennomføre arbeidet, sjølv om vi kun er to igjen på gruppa. Tenk deg eit talekor med to personar, ingenting kan vel vere meir fengande enn det..Vi får sjå..målet er å bestå!

Så altså, derfor sit eg her aleine. Min kjære har fått fri ei veke for å hjelpe til med slåtten heime på gården, så istaden for at vi alle er samla der, og nyt sogn i fulle drag, så er han der, eg her og barna er sendt til besteforeldre.

Vi får bruke tida kvar for oss, sakne kvarandre og få eit lykkeleg gjensyn til helga igjen, Mamma Mun sitt hjerte gler deg! <3