Fiskesasi og Mannen skaffar seg dagens middag...nam nam. Det synst i allefall han. Joda, det er godt, men eg har eit fiskebeinsyndrom, kjenne eg eit bein i munnen får eg brekningar. Veldig fint. Ein gang, når vi var på fjellet sat eg faktisk eit bein fast langt nedi halsen. Takk Gud for at eg hadde med meg ein pinsett og at Mannen er flink å operere. Så konklusjonen blir at det er kjekt å sjå kor mange fisk vi har fått i garnet, men ikkje å ete (om eg ikkje har lupe då).