Sjå kor Tobyen vår kosa seg hos tante og onkel i helga!

Eg som kvidde meg sånn til å vere vekke fra han, han er jo komt i den skeptiske alderen. Var redd han var for knytt til meg, og at han skulle savne mammaen og pappaen sin. Bekymring er bortkasta når det gjeld den guten, er visst eg som har blitt altfor knytt til han.

Han storkosa seg, og synst det er heilt supert å vere aleine på overnatting. Dei blir jammen sjølvstendige tidlig no for tida:P

Snille, gode guten vår<3>

Ein skal tidlig krøkast!

Nam nam, frukt er godt.

Gnage og slurpe, godt for gommane.

Opplever nye ting... heile tida.

Sjå ka eg kan!

Har visst blitt til ein bildeblogg dette, men med ein hjerne som fortsatt er i tåke, så er det nok like greit at den fortset som det.

Svigermor sa her hin dagen at ho hadde gått i ei tåke ever since, ho visste ikkje om ho kunne kalle det ammetåke lenger.

Det lova jo bra for min del, uff. Skulle gitt mykje for å fått ein hjerne som fungerte!

Det har snart gått eit halvt år, blir like rysta over kor fort tida går. Det er slutt på babytida, og guten Tobias kjem meir og meir fram for kvar dag som går.

Eg måtte berre legge inn bilder som viser kor store forandringar det har vert desse månadane.

Vesle godguten vår er på veg til å bli ein stor, og fin gut!<3>